obróbka cieplna
Encyklopedia PWN
stabilizowanie, sezonowanie, wyżarzanie stabilizujące,
hutn. obróbka cieplna, najczęściej hartowanych przedmiotów stalowych, polegająca na ich długotrwałym (20–120 godz.) wygrzewaniu w temperaturze do 150°C;
stellit
stop kobaltu z chromem (28–32%), węglem (0,9–2,25%), wolframem (4–18%), zawierający też, zależnie od gatunku, wanad, bor, nikiel, żelazo i in.;
[łac.-gr.],
substancja składająca się z 2 lub więcej pierwiastków chemicznych, z których co najmniej 1, ale występujący w przeważającej ilości, jest metalem;
szklanokrystaliczne materiały, materiały szkłoceramiczne, materiały dewitryfikacyjne, dewitryfikaty,
materiały jednorodne, złożone z drobnych ziaren krystalicznych (o mikro- lub nanometrycznych rozmiarach) otoczonych szklistą osnową, pod względem budowy i niektórych właściwości zbliżone do ceramiki, lecz wytwarzane i formowane metodami szklarskimi (co daje możliwość łatwego nadawania wyrobom skomplikowanych kształtów).
obróbka cieplna mleka;
